Select a different country or region to see specific content for your location.
Ramy prawne
Obowiązujące przepisy prawa i rozporządzenia w UE
W przetwórstwie przemysłowym żywność nieuchronnie wchodzi w kontakt z częściami maszyn wykonanymi z różnych materiałów. Pojemniki transportowe, szyny ślizgowe, przenośniki ślimakowe, skrobaki lub urządzenia napełniające – elementy te są często wykonane z tworzywa sztucznego. Jako materiały opakowaniowe stosuje się papier, szkło, aluminium, materiały kompozytowe i przede wszystkim tworzywa sztuczne. W Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych istnieją różne przepisy regulujące kontakt materiałów i materiałów z żywnością, których firmy muszą przestrzegać podczas produkcji materiałów i substancji.
Rozporządzenie ramowe 1935/2004/WE
Najważniejszym nadrzędnym rozporządzeniem europejskim jest rozporządzenie ramowe UE 1935/2004/WE: Zgodnie z artykułem 3 normy, wszystkie materiały i artykuły przeznaczone do bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z żywnością muszą być wystarczająco obojętne. Oznacza to, że składniki mogą być przenoszone z materiału do żywności tylko w takich ilościach,
- które nie zagrażają ludzkiemu zdrowiu
- zmiany składu chemicznego żywności są dopuszczalne
- właściwości organoleptyczne - zapach, smak, wygląd i kolor - żywności nie ulegają zmianie
+
regulują kontakt tworzyw sztucznych z żywnością w UE: Rozporządzenie ramowe 1935/2004/WE, rozporządzenie 2023/2006/WE i rozporządzenie 10/2011/UE
Dyrektywa 2023/2006/WE
Dyrektywa została opracowana na podstawie rozporządzenia ramowego 1935/2004/WE i dotyczy Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP). Firmy produkujące materiały do kontaktu z żywnością muszą ustanowić i stosować system zapewnienia jakości oraz system kontroli jakości, a także prowadzić dokumentację zgodnie z wytycznymi Dobrej Praktyki Wytwarzania.
Dyrektywa 10/2011/WE
Aby spełnić wymagania rozporządzenia ramowego 1935/2004/WE, przedsiębiorstwa muszą również przestrzegać dalszych przepisów dotyczących materiałów, znanych jako „Środki indywidualne”. W przypadku tworzyw sztucznych dopuszczonych do kontaktu z żywnością jest to dyrektywa 10/2011/UE, która weszła w życie od maja 2011 r., często nazywana jest także środkiem wdrażania tworzyw sztucznych (PIM), wraz z najnowszymi zmianami.
Do produkcji tworzyw sztucznych wolno stosować wyłącznie substancje wymienione w „Wykazie Związków” rozporządzenia 10/2011/UE. Jest to pozytywna lista początkowo 885 substancji, które są regularnie aktualizowane. Została ona podzielona na następujące sekcje:
- materiały pomocnicze bez rozpuszczalników
- monomery i inne substancje początkowe
- dodatki bez barwników
Mierzona jest całkowita ilość substancji nielotnych przemieszczających się z materiału do żywności, niezależnie od ich charakteru chemicznego. Ta wartość (10 mg/dm2 powierzchni kontaktowej lub 60 mg/kg żywności) ma na celu zabezpieczenie przed niedopuszczalnymi zmianami składu chemicznego żywności. Ta globalna wartość migracji dotyczy jednakowo wszystkich tworzyw sztucznych.
Nie wolno przekraczać maksymalnej dopuszczalnej ilości niektórych substancji, które mogą się przedostać z materiału do żywności. Celem tych wartości jest zapewnienie, by zdrowie ludzi nie było zagrożone. Tworzywo sztuczne może zawierać jedną lub więcej substancji, które w ogóle nie muszą być testowane.
Informacje wymagane w deklaracjach zgodności dla materiałów dopuszczonych do kontaktu z żywnością są dokładnie określone. Należy podać między innymi dokładne informacje na temat rodzaju żywności, temperatury i czasu oddziaływania. Informacje te są oparte na badaniach migracji przeprowadzonych z wykorzystaniem różnych symulatorów żywności. Rozróżnia się pięć różnych rodzajów produktów spożywczych (suche, wodne, kwasowe, tłuszczowe, alkoholowe), które są testowane przy użyciu symulatorów. Do wyboru jest również duża liczba czasów kontaktu i temperatur. Może to sprawić, że testy migracji będą bardzo czasochłonne i skomplikowane.
Prawo obowiązujące w USA
Agencja ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA) jest organem nadzorującym leki i dodatki do żywności w Stanach Zjednoczonych.
Wszystkie stosowne przepisy dotyczące leków i dodatków do żywności są opublikowane w Kodeksie Przepisów Federalnych (CFR) w tytule 21. W przeciwieństwie do UE, dokładne wymagania są bardzo specyficzne dla określonych materiałów. Ogólnie przyjmuje się, że wszystkie składniki materiału mogą się przedostać do żywności. Tworzywa sztuczne, barwniki i inne materiały mające kontakt z żywnością nazywane są „pośrednimi dodatkami do żywności”.
Tytuł 21 podzielony jest na poszczególne rozdziały (części). Informacje na temat tworzyw sztucznych podano w części 177 „Pośrednie dodatki do żywności: polimery”. Czterocyfrowy numer określa rodzaj tworzywa sztucznego: na przykład 1520 dla poliolefin lub 1500 dla poliamidów.
Odpowiedni paragraf dla poliamidów to „21 CFR, część 177, ustęp 1500”. Barwniki podlegają regulacjom „21 CFR, część 178,3297” (barwniki do polimerów). Niniejsze ustępy regulują wymagania dotyczące tworzyw sztucznych dopuszczonych do kontaktu z żywnością zarówno w zakresie składników, jak i dodatkowych wymagań, takich jak limity ekstrakcji. Ponadto substancje z listy Gras (ogólnie uznawane za bezpieczne) można w każdej chwili wykorzystać jako dodatki do materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Przepisy obowiązujące w Japonii i Chinach
Wiele materiałów firmy Röchling spełnia również wymagania prawne wymienione poniżej:
- Japonia: Ustawa o higienie żywności: Pozytywna materiałów i dodatków do urządzeń, pojemników i opakowań wykonanych z żywic syntetycznych
- Chiny: Krajowa norma bezpieczeństwa żywności: GB 9685, GB4806.1, GB4806.6, GB4806.7
Na życzenie chętnie prześlemy szczegóły i potwierdzenia.
